เป็นความจริงทีเดียวที่คนเราสามารถเลือกงานได้แต่เราไม่สามารถเลือกเพื่อนร่วมงานได้ ในการอยู่ร่วมกันในสังคมไม่มีอะไรเป็นได้ดั่งใจเราทุกอย่างและก็เป็นเรื่องที่บางครั้งไม่สามารถหลีกเลี่ยงคนหลาย ๆ ประเภทได้ การรับมือและการทำความเข้าใจทั้งตัวเขาและตัวเราจึงเป็นสิ่งสำคัญ
วิธีรับมือคือ
- ถามตัวเองให้ดีว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราคืออะไร เราเข้ามาทำงานที่นี่เพื่ออะไร เราเข้ามาหาความรู้ ประสบการณ์ เข้ามาใช้ความรู้ความสามารถทั้งหมดที่มีแปรเปลี่ยนเป็นเงินเพื่อดูแลตัวเองและครอบครัว ใช้ความรู้ที่ได้ศึกษามาตอบแทนสังคมช่วยให้สังคมและจรรโลงโลกในนี้น่าอยู่ขึ้นจริงหรือไม่ หรือคุณเข้ามาทำงานที่นี่เพื่อทำให้ทุกคนชอบคุณ ความจริงที่ไม่ว่าคุณจะรับรู้มันหรือไม่หรือยอมรับมันได้หรือไม่คือ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหน พยายามมากมายเท่าไหร่ เราไม่มีทางทำให้คนทั้งโลกมาชอบเราได้ และเป็นเรื่องที่ไร้สาระที่จะทำอย่างนั้นเพราะถ้าคุณใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานที่ว่าทุกคนต้องมาชอบคุณ คุณทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากและเป็นรองเสมอ ดังนั้น ถามใจตัวเองให้ดี ชีวิตคนเราสั้นนัก เราไม่สามารถสนใจทุก ๆ อย่างและทุก ๆ คนได้ เราสนใจได้เฉพาะเรื่องที่สำคัญและเรื่องที่จำเป็น
- เราไม่มีทางเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้ คนเราจะเปลี่ยนเมื่อเขาต้องการจะเปลี่ยนไม่ใช่เพราะโดนบังคับและไม่มีเหตุผลที่เราจะทำอย่างนั้น สิ่งที่เราจะเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นเสมอในทุก ๆ วันคือ ความคิดเรา คำพูดเรา การกระทำของเรา ถามตัวเองว่าสิ่งที่เราทำเป็นสิ่งที่ถูกต้องและเกื้อหนุนเป้าหมายหลักในชีวิตของเราอยู่หรือไม่ ถ้าใช่ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปหวั่นไหวและสนใจอะไรที่ไม่สำคัญ เพราะมันมีแต่จะทำให้เราเสียเวลาและสุขภาพจิตไปเปล่า ๆ
- ยึดมั่นและเชื่อมั่นในความเป็นตัวเอง ยืนหยัดเพื่อตัวตนของตัวเอง บางครั้งเมื่อมีคนมาทำไม่ดีกับเรามันทำให้เราปรี๊ดแตกและอยากเอาคืน ถามตัวเองให้ดีว่าเราจะเอาคืนไปทำไม เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร แม้ว่าสื่อละครสมัยนี้จะล้างสมองคนดูอยู่เสมอว่าแค้นต้องชำระแค้น แต่เราต้องถามตัวเองดี ๆ ว่าความสะใจที่ได้เกิดจากอะไร เท่าที่สังเกตมา คนเราไม่เคยสวดมนต์เพื่อความสะใจหรือใส่บาตรตอนเช้าเพื่อความสะใจเลย เราทำเรื่องแย่ ๆ เพื่อให้ตัวเองสะใจ ถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเรากำลังจะเดินไปในทางไหน เราอยากเป็นคนแบบไหน เราทำไปแล้วเรารักตัวเองไหม เอาเวลาไปพัฒนาตัวเอง ทำอะไรที่มันมีประโยชน์ต่อตัวเอง ครอบครัวและสังคม เราไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างที่สื่อพยายามบอกให้เราทำ
- ไม่ต้องรับมือ ปล่อยวาง ไม่ว่าใครจะพูดอะไรหรือทำอะไร มันล้วนสะท้อนถึงตัวตนและจิตใจของเขาแทบทั้งสิ้น คำพูดและการกระทำสะท้อนเจ้าของของมันเสมอ ไม่เคยสะท้อนคนที่ผ่านมารับรู้เลย การที่คนคนนึงจะแสดงอารมณ์หรือสื่อสารออกมาได้ในแต่ละอย่างนั้น ผ่านกระบวนการหลายอย่าง ทั้งการเลี้ยงดู สถานแวดล้อมที่เติมโตมา การมองโลก การรับมือกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น โรคประจำตัว สารสื่อประสาทในสมอง การพัฒนาความคิดและจิตใจ รวมไปถึง ตัวเลือกที่เขาต้องการและจงใจเลือก และไม่ว่าจะเป็นในงานวิจัย ในหนังสือจากที่ไหนก็ตามระบุไว้อย่างชัดเจนว่าคนที่มีสุขภาพจิตใจและพัฒนายกระดับจิตใจตัวเองมาแล้วเป็นอย่างดี ไม่มีทางทำร้ายตัวเอง ผู้อื่นและเพื่อนร่วมโลก ไม่ว่าจะเป็นกาย วาจา ใจ ถ้าเขาทำร้ายคุณมันไม่เกี่ยวกับคุณ มันขึ้นอยู่กับระดับจิตใจของเขาเอง ปล่อยเขามันไม่ใช่สาระสำคัญอะไรในชีวิตเรา
ความอิจฉาเป็นพลังงานลบที่ทำร้ายจิตใจ อารมณ์ ความคิด ความรู้สึกของคนคนนั้นเองลึก ๆ แล้วเค้าคิดว่าตัวเองอยู่ในมุมมืด อยากมีชีวิตที่ดีแต่คิดว่าคงเป็นอย่างคนอื่นไม่ได้และเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นตลอดเวลา เพราะฉะนั้นให้อภัยเค้า เห็นใจเค้า เข้าใจตัวเราเองและใช้ชีวิตที่ดีและมีความสุขของเราต่อไปเถอะนะ
